(Farsi) قطعنامۀ تأسیس ایکور

6 اکتبر 2010

کنفرانس جهانی ابتکار عمل «هماهنگی و همکاری احزاب و سازمان­های انقلابی» مقرر می­دارد که خود را به عنوان یک سازمان بین­المللی متشکل سازد. نام این سازمان «کمیتۀ هماهنگی بین‌المللی احزاب و سازمان‌های انقلابی» (ایکور)¹ است.

1.

تأسیس ایکور از این تفاهم ناشی می­شود: زمان آن فرا رسیده تا مقابله با سرمایۀ مالیِ بسیار سازمان­یافته و به صورت جهانی به­هم­پیوستۀ بین­المللی و نظام جهانی امپریالیستیِ آن از طریق چیزی جدید -قدرت سازمان­یافتۀ انقلابی بین­المللی جنبش طبقۀ کارگر و توده­های گسترده در مرحلۀ جدیدی از همکاری و هماهنگی فرامرزی و فعالیت عملی- صورت بگیرد.

امپریالیسم با نظام نو-استعماری­اش تنها با استعدادِ در حال رشدش برای بحران است که می­تواند به وجود خود ادامه دهد که چنین چیزی به صورت چشمگیری وجود بشریت را به چالش می­کشد. این امر در بحران اقتصادی و مالی جهانی 2008، بحران­های ساختاری نظام تولید و بازتولید سرمایه­داری، بحران بدهی، بحران جهانی محیط زیست، غیبت فزایندۀ خانوادۀ پرولتاریا و توده­های وسیع، بحران­های سیاسی و همچنین در خطر فزایندۀ بین­المللی جنگ، تجاوزات روزافزون امپریالیستی، و در گرایش عمومی امپریالیسم به ارتجاع و فاشیسم مشخص شده است.

سرمایه­داری هیچ آینده­ای برای ارائه کردن به طبقۀ کارگر و توده­های وسیع مردم در جهان ندارد. بنابراین، ایکور همۀ انقلابیون جهان را فرامی‌خواند که با روح سخنان لنین به یکدیگر بپیوندند: «کارگران متفرق هیچ چیز نیستند و با اتحاد، همه چیز هستند.» (لنین، 1913، «وحدت طبقه کارگر»)

ایکور دستاوردهای جنبش انقلابی طبقۀ کارگر را که به صورت بین­المللی سازمان یافته تداوم می­بخشد. این شامل اقدام انقلابی بزرگ «کمون پاریس» در سال 1871، «انقلاب پیروزمندانۀ اکتبر روسیه» در سال 1917، «انقلاب چین» از 1945 تا 1949، مبارزۀ انقلابی رهایی­بخش برای نابودی سیستم استعماری قدیمی و ظهور اردوگاه سوسیالیستی پس از جنگ جهانی دوم می­شود.

ایکور بر تجربیات غنی نمونه­های تاریخی از اشکال سازماندهی بین­المللی مانند انترناسیونال اول، دوم و سوم مبتنی شده است. ایکور شرایط، ضرورت­ها و امکانات امروزی برای چنین اتحادیه­ای را در نظر می­گیرد. این سازمان شعار انقلابی بزرگِ کارل مارکس "کارگران همۀ کشورها متحد شوید!" و همچنین شعار لنین "کارگران همۀ کشورها و خلق­های تحت ستم متحد شوید!" را عملی می­کند.

خیانت رویزیونیستی، با نقطۀ آغاز آن در اتحاد جماهیر شوروی در کنگرۀ بیستم حزب در سال 1956، به بزرگ­ترین شکستی منجر شد که تا آن زمان جنبش بین­المللی کمونیستی و طبقۀ کارگر متحمل شده بود و شکافی با ابعادی بی­سابقه را در پی داشت. احیای سرمایه­داری موج عظیمی از ضدکمونیسم و ضدانقلاب را برانگیخت.

همچنین بروز گرایش­های سکتاریستی و آنارشیستی تا حدی به جنبش بین­المللی کمونیستی و جنبش کارگری آسیب وارد کرد. اما خطر اصلی برای اوج­گیری جنبش انقلابی بین­المللی، تأثیرگذاری اصلاح­طلبی و رویزیونیسم بر جنبش کارگری و خلقی بوده و می­باشد.

با افول اتحاد جماهیر شوروی در آغاز دهۀ 1990، رویزیونیسم مدرن مرکز خود را از دست داد. بورژوازی امپریالیستی می‌توانست در دهۀ 1990 از این فرصت برای یک حملۀ جهانی ضدکمونیستی استفاده کند. با این حال، تضعیف سنگر رویزیونیستی اتحاد جماهیر شوروی در عین حال عامل مهمی برای اوج­گیری جدید مبارزۀ جهانی برای سوسیالیسم نیز هست.

اگر پرولتاریای سراسر جهان با قدرتی میلیاردی، در اتحاد با توده‌های وسیع، مبارزه برای آزادی خود را در مقیاس بین‌المللی سازماندهی کرده و نقش رهبری خود را در مبارزۀ خلق‌ها برای آزادی ملی و اجتماعی ایفا کند، در نهایت قدرتی برتر از امپریالیسم است.

2.

در مرحلۀ امروزینِ امپریالیسم با نیروهای تولیدی بسیار توسعه­یافته و به صورت بین­المللی به­هم­پیوسته­اش پیش­نیازهای مادی سوسیالیسم به حد بالایی از بلوغ رسیده­اند.

در همان زمان، تحت دیکتاتوری سرمایۀ مالی در سراسر جهان، نیروهای مخرب و ویرانگر در حال تأثیرگذاری هستند:

• در کشورهایی که توسط امپریالیسم تحت ستم قرار گرفته و غارت شده­اند، فقیرسازی توده­ها از طریق غارت ثروت آن کشورها، تهدید نظامی علیه هرگونه فعالیت انقلابی، تخریب محیط زیست، گرسنگی و طرد کردن در حال رشد است.

• حتی در کشورهای بسیار توسعه­یافتۀ سرمایه­داری، استثمارِ به شدت افزایش­یافته با فقیرسازی فزایندۀ توده­ها و برچیدن حقوق و آزادی­های بورژوا-دمکراتیک و حتی فاشیستی شدن دستگاه­های دولتی همراه است.

• بورژوازی امپریالیستی یک تهدید دائمی برای حاکمیت و یکپارچگی دولت­های ملی است. این امر منجر به نظامی‌سازی سیاست خارجی کشورهای امپریالیستی شده است که تنها در موارد نادر می‌توان آن را با حجاب مأموریت‌های سازمان ملل متحد و ترحم­های بشردوستانه پوشاند.

• رقابت امپریالیست‌ها، به‌ویژه قدرت‌های اصلی امپریالیست، دائماً خطر یک جنگ جهانی را دامن می‌زند و به درگیری‌های مسلحانۀ منطقه‌ای در مبارزه برای تقسیم مجدد جهان منجر می‌شود.

• امروز شیوۀ تولید سرمایه­داری جهان را با یک فاجعۀ زیست­محیطی جهانی مواجه می­کند که می­تواند تمام زندگی بشر را در آینده­ای قابل پیش­بینی غیرممکن سازد.

• امپریالیسم آیندۀ کودکان و جوانان را ربوده و توده­های زنان جهان در غل و زنجیر مضاعفِ استثمار و ستم قرار دارند. زنان در کشورهایی که اغلب توسط امپریالیسم تحت ستم قرار دارند نیز به صورت ویژه در معرض تبعیض ملی و مذهبی قرار دارند.

میل و جستجو برای جامعه­ای رها از استثمار و ستم باید به نیرویی برای تغییر جامعه تبدیل شود که بر شرّ اساسی نظام جهانی امپریالیستی غلبه کند.

ایکور از ضرورت عملیِ واکنش نشان دادن به منظور بی‌ثبات­سازی نظام جهانی امپریالیستی از طریق توسعۀ مبارزۀ آزادی‌بخش انقلابی برای سوسیالیسم و علیه امپریالیسم به سطحی عالی­تر برخاسته است. ساختن و تقویت احزاب انقلابی در هر کشور عاملی تعیین­کننده برای اوج­گیری جدیدی در مبارزه برای سرنگونی امپریالیسم و برای ساختن سوسیالیسم است. این امر شامل ایجاد پلاتفرم­ها و اشکال سازمانیِ متعاقب برای مبارزۀ مشترک توده­ها در سطوح ملی، منطقه­ای و بین­المللی است.

این چالش تاریخی همکاری فرامرزی، هماهنگی و انقلابی­سازی مبارزاتی را که در سرتاسر جهان در حال جوشش است، بیش از هر زمان دیگری ضروری می­کند.

3.

با در نظر گرفتن اینکه:

• بسیاری از احزاب و سازمان­ها تمایل به همکاری سازنده بر اساس حقوق برابر را توسعه داده­اند؛

• توده‌های مردم و هستۀ پرولتاریای صنعتی به طور فزاینده‌ای تشخیص می‌دهند که باید بر شکاف بین ملت­های مختلف غلبه کرد، که می‌توان آن را در آغاز مبارزات فرامرزی مشاهده کرد؛

• شکل‌های بین‌المللی انقلابی متعددی از سازمان‌دهی (کنفرانس‌ها، فاروم‌ها، پلاتفرم‌ها) قبلاً ظهور کرده‌اند؛

• شعارهای "کارگران همۀ کشورها متحد شوید!" و همچنین "کارگران همۀ کشورها و خلق­های تحت ستم متحد شوید!" تنها از طریق اشکال بین­المللی سازماندهی می­تواند به واقعیت تبدیل شود؛

• شرایط و سنت‌های اجتماعی مختلفی از مبارزۀ طبقاتی در هر کشور و هر سازمان منفرد وجود دارد؛

• مسئولیت تدارک و پیاده­سازی انقلاب بر عهدۀ احزاب و جنبش­های کارگری و توده­ای کشورهای مربوطه است؛

• هنوز تفاوت­های ایدئولوژیک-سیاسی زیادی در میان انقلابیون جهان وجود دارد؛

• اقدام انقلابی سازمان­یافتۀ مشترک نمی­تواند تا حل شدن همۀ این اختلافات منتظر بماند؛

ایکور خود را به عنوان مشارکتی در ترویج یکی شدن مبتنی بر همبستگیِ جنبش انقلابی بین­المللی و طبقۀ کارگر می­داند.

ایکور بر اساس یک اجماع حداقلی ایدئولوژیک-سیاسی روشن، وحدت کنش انقلابی را در پیوند با یک فرآیند سرزندۀ بحث و شفاف­سازی به منظور تعمیق و گسترش بنیادها به لحاظ محتوایی دنبال می­کند.

کنفرانس مؤسس اعلام می­کند که ایکور به طور مداوم یک سیاست درهای باز را نسبت به همۀ احزاب و سازمان­های انقلابی و سایر اتحادیه­های بین­المللی دنبال خواهد کرد.

مسئلۀ اصلی ایکور هماهنگی و همکاری در سازماندهی مبارزۀ طبقاتی و همبستگی عملی است.

این سازمان به دنبال اتحاد و همکاری نزدیک با سایر اشکال انترناسیونالیستی مترقی سازماندهی در جهان است و به صراحت خود را رقیب آن­ها نمی­داند. ایکور کیفیت جدیدی از وحدت احزاب و سازمان­های انقلابی و پرولتری را در سراسر جهان برقرار و تأیید می­کند.

4.

کنفرانس مؤسس به صورت متحد با توجه به هدف راهبردی غلبه بر نظام جهانی امپریالیستی و برقراری روابط اجتماعی سوسیالیستی به عنوان مبانی ایدئولوژیک-سیاسی ]موارد زیر را[ برای همکاری متقابل مقرر می­دارد:

• به رسمیت شناختن دگرگونی انقلابی ضروریِ شرایط اجتماعی سرمایه­داری/امپریالیسم با هدف ادعایی جامعۀ سوسیالیستی و ضرورت استقرار دیکتاتوری پرولتاریا به عنوان دموکراسی برای توده­های وسیع و سرکوب برای دشمنان مرگبار رهاییِ بشریت از استثمار و ستم؛

• برای ترسیم خط جدایی واضح با رویزیونیسم، تروتسکیسم و آنارشیسم و هر شکلی از ضدکمونیسم همچون حملات خصمانه و کمپین­های لکه­دارسازی بورژوایی علیه به اصطلاح «استالینیسم» یا «مائوئیسم» و دیکتاتوری پرولتاریا.

5.

کنفرانس مؤسس مقرر می­دارد که اصل سازمانی آن، هماهنگی و همکاری توافقیِ احزاب و سازمان­های خودمختار، مستقل و متکی­به­خود باشد.

در رأی­گیری در مورد اسناد بنیادی، کنفرانس تمایل دارد که بر اساس اجماع در مورد آن­ها تصمیم­گیری کند. مسائل بنیادی ایدئولوژیک و موضوعات اساسی سیاسی قابل رأی­گیری نیستند. با این حال در مسائل ضروری عملی، در مورد اسناد تأسیس و پس از بحث گسترده، با رعایت تفاوت­های ایدئولوژیک-سیاسی، می­توان تصمیم را به اکثریت سپرد. این امر مستلزم حداقل 80 درصد آرای نمایندگان حاضر است. تمام قطعنامه­های مربوط به امور جاری را می­توان با اکثریت ساده تصویب کرد. برابری آراء مردود تلقی می­شود.

هر سازمانی خودش تصمیم می­گیرد که از کدام پروژه و کدام فعالیت­ها پشتیبانی کند. این امر به اصل قابلیت اطمینان از انجام وظایف پذیرفته­شده در روحیۀ مسئولیت کامل برای عملی ساختن آن­ها به صورت مشترک مرتبط است.

آنچه مورد تأکید است، همکاری و کمک متقابل در مبارزات طبقاتی و ایجاد حزب انقلابی در هر کشور منفرد است.

ایکور در سطح جهانی، قاره‌ای و منطقه‌ای در وظایف اصلی کلی و همچنین در تک­پروژه‌های برنامه‌ریزی شده برای مدت زمان محدود به همکاری خواهد پرداخت.

ایکور برای رسیدن به توافق در مورد فرآیندها و فعالیت‌های مختلف و همچنین همکاری در خصوص پروژه‌های مشترک و وظایف مبارزاتی عملی، هماهنگی به عمل می‌آورد.

ایکور بر احترام متقابل و احترام به حاکمیت سازمان­های عضو مبتنی شده است و خود را به عدم مداخله در امور داخلی سازمان­ها متعهد می­داند.

ایکور خود را به فرهنگ پرولتاریایی مباحثه در ایجاد عقیده و رشد مفاهمه و پیاده­سازی عمل مشترک متعهد می­داند.

کارگران همۀ کشورها متحد شوید!

کارگران همۀ کشورها و خلق­های تحت ستم متحد شوید!