(Farsi) در «خط سبز» چه اتفاقی در حال وقوع است؟

اشغال قبرس توسط ارتش فاشیست ترکیه ادامه دارد. 49 سال از حرکت اشغالگرانه تحت نام "عملیات صلح" می‌گذرد. طبقات حاکم تورک، یونان، قبرسی یونانی و قبرسی تورک از اشغال 49 ساله برای ایجاد خصومت بیشتر بین مردم استفاده کرده و می‌کنند. اکنون قبرس دوباره در دستور کار قرار گرفته است. تنش بر سر جاده‌سازی بین نیروهای اشغالگر ترکیه و «نیروی حافظ صلح» سازمان ملل که خود ابزار اشغالگران است، ناگهان در دستور کار قرار گرفته است.

نیروهای اشغالگر ترکیه می‌خواهند جاده‌ای به روستای «پایلا» بر روی «خط سبز» زیر نظر «سازمان ملل متحد» بسازند! پایلا روستایی است که از سال 1974 در منطقۀ سازمان ملل موسوم به «خط سبز» قرار دارد و قبرسی‌های تورک و قبرسی‌های یونانی سال‌هاست که در آن خواهرانه و برادرانه با همدیگر زندگی می‌کنند. نیروهای اشغالگر ترکیه استدلال می‌کنند که این جاده دسترسی به روستای پایلا را تسهیل می‌کند و کیفیت زندگی روستاییان را بهبود می‌بخشد! با این حال، سخنگویان سازمان ملل ادعا می‌کنند که این امر «خط سبز» ایجادشده پس از سال 1974 را نقض می‌کند! بین نیروهای اشغالگر ترکیه و تیم راه‌سازی و سربازان «نیروی حافظ صلح سازمان ملل متحد» که برای جلوگیری از ساخت جاده به منطقه آمده بودند، تنش‌هایی به‌وجود آمد. خودروهای سازمان ملل که برای ممانعت در منطقۀ راه‌سازی مستقر شده بودند، توسط خودروهای راه‌سازی به‌زور از جاده بیرون رانده شدند. بین سربازان سازمان ملل و سربازان ترکیه درگیری رخ داد. اسلحه‌ای کشیده نشد. نیروهای اشغالگر ترکیه ادعا می‌کنند که این حق آن‌هاست و سازمان ملل را به نادیده گرفتن خواست مردم قبرسی تورک متهم می‌کنند! آن‌ها می‌گویند که این جاده برای اهداف بشردوستانه ساخته شده است تا زندگی را برای مردم ساکن در پایلا تسهیل کند. از سوی دیگر، نمایندگان این اداره که در عرصۀ بین‌المللی -فعلاً به جز ترکیه- به عنوان نمایندۀ مشروع کل قبرس پذیرفته شده است و در واقع در حال حاضر ادارۀ قبرس جنوبی محسوب می‌شود، چنین گفته‌اند که نیروهای اشغالگر در قبرس شمالی به سربازان سازمان ملل حمله کرده‌اند. آن‌ها توضیح داده‌اند که هدف از این به اصطلاح جاده‌سازی، نظامی است و نه بشردوستانه.

در سطح بین‌المللی، بیانیۀ "محکومیت" از طرف شورای امنیت سازمان ملل با وتوی روسیه ناکام ماند. در پاسخ، «نمایندگی سازمان ملل متحد در قبرس» (UNFICYP) اعلام کرد که نیروهای قبرسی تورک به «حافظان صلح» سازمان ملل که در تلاش برای جلوگیری از ساخت جادۀ مورد مناقشه در روستای پایلا واقع در منطقۀ حائل تقسیم‌کنندۀ جزیره بودند، حمله کرده‌اند. اتحادیۀ اروپا، انگلیس، فرانسه و آمریکا پیام‌های محکومیت صادر کردند. «نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در قبرس» (UNFICYP) به نیروهای اشغالگر ترکیه دربارۀ "فعالیت‌های ساخت‌وساز غیرمجاز" در منطقۀ حائل هشدار داد و گفت: "نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در قبرس حملات صبح امروز به حافظان صلح سازمان ملل توسط پرسنل قبرسی تورک و خسارت وارده به خودروهای سازمان ملل را محکوم می‌کند."

روستای پایلا کجاست؟

پایلا روستایی است که در محدودۀ «خط سبز» واقع شده است. خط سبز منطقۀ تحت کنترل «نیروی حافظ صلح» سازمان ملل در قبرس است که «قبرس جنوبی» را از منطقۀ اشغالی جدا می‌کند. پایلا روستایی است که هم قبرسی‌های تورک و هم قبرسی‌های یونانی در آن زندگی می‌کنند. روستای پایلا در ۱۲ کیلومتری شمال شرقی لارناکا، ۳ کیلومتری جنوب روستای بیارمودو و ۴ کیلومتری ساحل جنوبی جزیره قرار دارد.

پس‌زمینۀ مسئله

قبرس خانۀ تمدن‌های بسیاری بوده است. قبل از عثمانی‌ها، ونیزی‌ها بر قبرس حکومت می‌کردند. قبرس در سال 1571 توسط عثمانی‌ها اشغال شد. عثمانی‌ها 307 سال بر این جزیره حکومت کردند. در جنگ عثمانی و روسیه در 1877-1878، عثمانی‌ها شکست خوردند. معاهدۀ آیاستفانوس (یشیل‌کوی) امضا شد. دولت عثمانی در سال 1878 قبرس را به امپریالیسم بریتانیا اجاره داد. امپراتوری عثمانی که در جنگ جهانی اول به عنوان متحد آلمان درگیر جنگ بود، شکست خورد. امپریالیست‌های انگلیسی اعلام کردند که قبرس مُلک آن‌هاست و قبرس رسماً "مستعمرۀ سلطنتی" اعلام شد.

در اواسط دهۀ 1950، جنبشی علیه وضعیت استعماری در جزیره، عمدتاً در میان یونانیان قبرس آغاز شد. کمونیست‌ها برای الغای وضعیت استعماری و ایجاد جمهوری مستقل قبرس از طریق اقدامات توده‌ای مبارزه کردند. در جنبش ضداستعماری نیروهای ملی‌گرای هلنی شوونیست هم وجود داشتند.

برنامۀ آن‌ها در واقع «تقسیم» به معنای «اِنوسیس» بود. البته کسانی هم بودند که می‌خواستند کل قبرس را با گفتن "قبرس تورک است و تورک باقی می‌ماند" به جمهوری ترکیه متصل کنند.

اما واضح بود که این امر در شرایط معین بین‌المللی امکان‌پذیر نبود. به همین ترتیب، سیاست متصل کردن قبرس به عنوان یک کل به یونان نیز در فضای بین‌المللی آن روز واقع‌بینانه نبود. اما این‌ها ابزارهای خوبی بودند که برای متضاد ساختن حقوق با یکدیگر مورد استفاده قرار می گرفتند.

حکومت امپریالیسم بریتانیا در قبرس تا سال 1960 ادامه داشت. در نتیجۀ قراردادهای 11 فوریۀ زوریخ و 16 فوریۀ لندن، «جمهوری قبرس» تحت ضمانت سه کشور (یونان/ترکیه/بریتانیا) تأسیس شد. در سال‌های 1963-1967 درگیری‌هایی بین یونانی‌ها و تورک‌ها درگرفت. قتل عام متقابل انجام شد. در جریان این درگیری‌ها، مردم از هر دو ملیت در مقابل یکدیگر قرار گرفتند. کسانی که سال‌ها با هم زندگی می‌کردند مجبور به مهاجرت شدند. در 15 ژوئیۀ 1974، گروه فاشیستی «سامپسون» تحت رهبری ایالات متحده، رئیس جمهور منتخب جمهوری قبرس، اسقف اعظم ماکاریوس، را در یک کودتا سرنگون کرد. طبقات حاکمۀ تورک با سوءاستفاده از کودتا، در 20 ژوئیۀ 1974 به شمال قبرس یورش آوردند.

نه به همۀ راه حل‌های امپریالیستی!

نجات در انقلاب است!

نیروهای اشغالگر ترکیه در 13 فوریه 1975 «دولت فدرال تورک قبرس» را اعلام کردند. این بیانیه تمایل به راه حل فدرال را بیان کرد. بنابراین، اعلامیۀ تأسیس چنین بیان کرد که هدف نهایی ایجاد یک فدراسیون دومنطقه‌ای و اتحاد با جامعۀ قبرسی‌های یونانی است. در 15 نوامبر 1983، وضعیت دولتی فدرال کنار گذاشته شد و دولت مستقل "جمهوری تورک قبرس" اعلام شد. دولت استعمارگر ترکیه مدعی است که قبرس شمالی یک کشور جداگانه است! اما هیچ کشوری به جز جمهوری ترکیه این دولت را به رسمیت نمی‌شناسد.

دولت استعمارگر ترکیه 38 درصد از خاک قبرس را اشغال کرده است. دیدگاه کمونیست‌های شمال کوردستان-ترکیه این است: ارتش ترکیۀ استعمارگر باید از قبرس خارج شود. قبرسی‌های یونانی/قبرسی‌های تورک و اقلیت‌های ملی باید خودشان تصمیم بگیرند که چگونه زندگی کنند. پایگاه‌های بریتانیا باید مصادره شود و تمام نیروهای خارجی باید قبرس را ترک کنند.

قبرس سومین جزیرۀ بزرگ دریای مدیترانه است.

امپریالیست‌ها و کشورهای مرتجع منطقه به دلیل موقعیت استراتژیک و ذخایر کربن کشف‌شده در شرق مدیترانه درگیر مبارزۀ شدیدی هستند. کارگران و توده‌های کارگر باید بهتر بفهمند که چگونه با این جنگ وحشیانه و برتری‌جویانه که سال‌هاست ادامه دارد، نمی‌توان مشکل را حل کرد. همۀ تحولات نشان داده است که مسئلۀ قبرس نمی‌تواند توسط امپریالیست‌ها و سرسپردگان آن‌ها حل شود. این انقلاب به رهبری طبقۀ کارگرِ مردم قبرس از ملت‌های یونانی و تورک و اقلیت‌های ملی است که مسئلۀ قبرس را به معنای واقعی حل خواهد کرد. نه به به‌اصطلاح راه حل‌های امپریالیست‌ها و سرسپردگانشان! راه حل واقعی قبرس توسط خلق‌ها تحت رهبری پرولتاریا ایجاد خواهد شد. طبقۀ کارگر و مردم زحمتکش قبرس از ملیت‌های مختلف باید در یک جبهۀ مشترک مبارزه علیه اشغال، امپریالیسم، و طبقات حاکمۀ یونانی و تورک متحد شوند. خلق‌های یونان، ترکیه و قبرس از ملیت‌های مختلف باید اسلحه را علیه طبقات حاکمۀ خود بچرخانند. در هر کشوری دشمن در داخل است.

ارتش فاشیست ترکیه، از قبرس خارج شو!

تمام نیروهای خارجی از قبرس خارج شوند!

راه حل در انقلاب خلق‌ها نهفته است!

21 اوت 2023

حزب بلشویک کوردستان شمالی-ترکیه