(Farsi) اساسنامۀ ایکور

6 اکتبر 2010 (مصوب کنفرانس مؤسس ایکور)

1 آوریل 2014 (اصلاح­شده توسط کنفرانس جهانی دوم ایکور)

20 ژانویۀ 2016 (تصحیح بر اساس تصمیم کنفرانس جهانی دوم ایکور)

15 نوامبر 2017 (اصلاح­شده توسط کنفرانس جهانی سوم ایکور)

مقدمه:

"کارگران همه کشورها متحد شوید!" - این فراخوان اضطراری کارل مارکس و فردریش انگلس در پایان «مانیفست کمونیستی» به عنوان راهنمای مبارزۀ آزادی‌بخش پرولتاریای انقلابی کل جهان فرموله شده است.

توسعۀ نظام جهانی امپریالیستی به غایت متناقض است:

در حالی که عظیم­ترین ثروتِ تمام دوران­ها انباشته شده است و پتانسیل­های عظیمی به کمال رسیده­اند که زندگی در رفاه، سلامت و صلح را برای همۀ بشریت ممکن می­سازد، گرسنگی توده­ای و فقر گسترده در سراسر جهان به ابعاد بی­سابقه­ای رسیده است. رشد جهانی طبقۀ کارگر و پیشرفت بهره­وری نیروی کار با نابودی موجودیت دهقانان در مقیاس گسترده، بیکاری انبوه و بیکاری همراه شده است. در حالی که پیشرفت علمی-فنی می­تواند برای مدت طولانی وحدت زندگی انسان و طبیعت را ممکن سازد، تغییرات چشمگیر آب و هوا، پایه‌های وجودی انسان را به خطر می‌اندازد.

هیچ­گاه تدارک مادی برای شکوفایی شرایط سوسیالیستی به اندازۀ امروز به بلوغ نرسیده بوده است. در عین حال، بحران‌خیز بودن نظام جهانی امپریالیستی این تمایل را دارد که شیوۀ وجودی انسان را به چالش بکشد. خطر یک جنگ ویرانگر امپریالیستی برای چندین دهه باری بر دوش بشر بوده است؛ بحران جهانی محیط زیست بنیادهای وجودی انسان را تهدید می­کند؛ غیبت خانوادۀ توده­ها با وخامت­های پُردامنه، به ویژه با توجه به وضعیت زنان و کودکان، در سراسر جهان رو به افزایش است. استثمار بیش از حد میلیاردها نفر بحران اقتصادی و مالی جهانی در سال 2008 را به بار آورد که جهان را تکان داد.

همۀ این­ها فریاد جایگزینی نظام جدید سرمایه­داری با نظمی نوین است که در آن نیروهای تولیدی را بتوان برای منفعت همۀ نوع بشر مورد استفاده قرار داد. توده­های مردم جهان نمی­خواهند در بربریت سرمایه­داری غرق شوند! سیاست ضدبشری سرمایۀ مالی بین‌المللی، حرکت انقلابی بشریت به سوی جامعه‌ای بدون استثمار، ستم، فلاکت، تخریب محیط زیست و جنگ را که چشم‌اندازی برای جوانان ارائه می‌دهد به چالش می‌کشد.

با افول اردوگاه سوسیالیستی از طریق رویزیونیسم، جنبش طبقۀ کارگر سخت­ترین شکست را در تاریخ خود متحمل شد. این مسئله برای چندین دهه، جنبش انقلابی بین‌المللی را ژرف‌تر از همیشه در حال و هوای شکست‌گرایی فرو برد و باعث افزایش انحلال‌طلبی، تفرقه و چندپارگی در میان صفوف آن­ها شد.

با همۀ این­ها، بسیاری از احزاب و سازمان­های انقلابی در جانبِ بنا کردن حزب انقلابی ایستادند و به مبارزه برای رهایی ملی و اجتماعی ادامه دادند. این امر به نتایج و تجربیات متنوعی در بنا کردن احزاب و سازمان­های انقلابی و مارکسیست-لنینیستی جدید، توانایی فزایندۀ آن­ها برای رهبری مبارزات طبقاتی و آغاز همکاری بین­المللی آن­ها منجر شد.

بنابراین زمان برای مرحلۀ جدیدی از همکاری فرامرزی انقلابی بین­المللی و جنبش طبقۀ کارگر و توسعۀ یک جبهۀ متحد بین­المللی علیه امپریالیسم فرارسیده است.

ما به شکلی از سازماندهی برای همکاری بین‌المللی و هماهنگی فعالیت‌های انقلابیون جهان در ساختن حزب انقلابی و مبارزۀ طبقاتی نیاز داریم.

کنفرانس مؤسس ایکور از بینش لنین، رهبر نابغۀ اولین دولت سوسیالیستی جهان پیروی می­کند که انترناسیونالیسم پرولتری تنها در اشکال ضروری سازماندهی می­تواند تحقق یابد:

"سرمایه یک نیروی بین­المللی است. برای غلبه بر آن، یک اتحاد بین­المللی کارگری، یک برادری بین­المللی کارگری لازم است." (مجموعه آثار لنین، نسخۀ چهارم انگلیسی، انتشارات پروگرس، مسکو، 1965، جلد 30، صص 291-297 "نامه به کارگران و دهقانان اوکراین به مناسبت پیروزی بر دنیکین"، 1920)

ایکور احزاب و سازمان­های مختلفی را با حقوق برابر با یکدیگر متحد می­کند که از نظر اندازه، تجارب عملی، سازمانی و سیاسی، ریشه­های تاریخی-ایدئولوژیکی، وظیفۀ استراتژیک و شرایط اجتماعی-اقتصادی آن­ها بسیار متفاوت هستند. آن­ها باید با احترام به همکاری پرداخته و برای مبارزۀ مشترک­شان از یکدیگر یاد بگیرند.

کنفرانس مؤسس ایکور برای تحقق اهداف خود اساسنامۀ زیر را تصویب کرد:

نام

کمیتۀ هماهنگی بین‌المللی احزاب و سازمان‌های انقلابی (ایکور)¹

ساختار:

کنفرانس جهانی

1- ارگان عالی ایکور «کنفرانس جهانیِ» نمایندگان تمام احزاب و سازمان­های متعلق به ایکور است. کنفرانس جهانی می­باید به طور معمول هر سه سال یک بار تشکیل شود، اما در شرایط خاص می­توان با اکثریت 80 درصدی «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی» (ICC) این دوره را به دو یا چهار سال تغییر داد. در رأی­گیری، هر سازمانِ عضو دارای یک رأی است.

در صورتی که بیش از 50 درصد از سازمان­های عضو دارای نماینده باشند و حداقل سه ماه قبل از آن برای هریک از سازمان­های عضو دعوت­نامه ارسال شده باشد، کنفرانس جهانی به حد نصاب خواهد رسید. اگر بنا به شرایط خاص و دلایل موجه، حداقل تعداد شرکت­کنندگان بیش از 50 درصد قابل دستیابی نباشد، مشروعیت با حداقل 50 درصد از سازمان­های عضو به وجود خواهد آمد.

با این وجود، به عنوان حداقل مطلق برای حد نصاب، بیش از یک سوم از سازمان­های عضو باید دارای نماینده باشند. علاوه بر این، برای حد نصاب، حداقل دو هیئت نمایندگی از هر قاره باید حضور داشته باشند.

2- در ابتدا «کنفرانس جهانی» دستور کار و قوانین رویه­ای را برای برگزاری کنفرانس اتخاذ می­کند. «کنفرانس جهانی» توسط هیئت رئیسه­ای که در کنفرانس انتخاب می­شود رهبری می­شود. «کنفرانس جهانی» به صورت چندجانبه تدارک، برگزار و تأمین مالی می­شود.

«کنفرانس جهانی» بر اساس حقوق و وظایف برابر در مورد نظارت بر قوانین رویه­ای کنفرانس که به صورت معمولی به تصویب می­رسد برگزار می­شود.

زبان اصلی کنفرانس انگلیسی است. کنفرانس در صورت امکان ترجمه­های بیشتری را ترتیب می­دهد.

«کنفرانس جهانی»، «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی» را برای هماهنگی کار ایکور بین کنفرانس­های جهانی و همچنین یک حسابرس را انتخاب می­کند.

در رأی­گیری در مورد اسناد بنیادی، کنفرانس تمایل دارد که بر اساس اجماع در مورد آن­ها تصمیم­گیری کند. مسائل بنیادی ایدئولوژیک و موضوعات اساسی سیاسی قابل رأی­گیری نیستند. با این حال در مسائل ضروری عملی، در مورد اسناد تأسیس و پس از بحث گسترده، با رعایت تفاوت­های ایدئولوژیک-سیاسی، می­توان تصمیم را به اکثریت سپرد. این امر مستلزم حداقل 80 درصد آرای نمایندگان حاضر است. تمام قطعنامه­های مربوط به امور جاری را می­توان با اکثریت ساده تصویب کرد. برابری آراء مردود تلقی می­شود.

هر سازمان عضو ایکور در پذیرش و پیاده­سازی پروژه­های مشترک خودمختار و مستقل است. هر سازمان مستقلاً مسئول تحقق وظایف مربوطه در مبارزۀ طبقاتی و بنا کردن حزب انقلابی است و باید به طرزی قابل اعتماد به وعده­های داده­شده عمل کند.

کنفرانس قاره­ای

در آغاز کار مشترک ایکور کنفرانس­های قاره­ای باید در آفریقا، آمریکا، آسیا (شامل استرالیا/اقیانوسیه) و اروپا برگزار شود.

در رأی­گیری، هر سازمان عضو دارای یک رأی است.

زبان کنفرانس با توجه به کنفرانس­های قاره­ای مربوطه تعیین می­شود.

کنفرانس­های قاره­ای مربوطه «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ قاره­ای» (CCC) و یک حسابرس را انتخاب می­کنند.

در صورتی که حداقل 40 درصد از سازمان­های عضو دارای نماینده باشند و حداقل سه ماه قبل از آن برای هریک از سازمان­های عضو دعوت­نامه ارسال شده باشد، کنفرانس قاره­ای به حد نصاب خواهد رسید. برای داشتن حد نصاب، حداقل یک سوم کشورهای عضو قاره باید دارای نماینده باشند.

در غیر این صورت نتیجتاً قوانین کنفرانس جهانی معتبر خواهند بود.

کنفرانس منطقه­ای

با گسترش فعالیت­های ایکور و تعداد سازمان­های عضو آن، قاره­ها باید به مناطق مقتضی تقسیم­بندی شوند. تفاهم در مورد تعداد زیربخش­ها باید با بالاترین ارگان ایکور حاصل شود.

کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی² (ICC)

«کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی» مرکز هماهنگ­کنندۀ ایکور در فاصلۀ زمانی بین کنفرانس­های جهانی برای هماهنگی فعالیت­های سازمان­های عضو آن است و ایکور را در عرصۀ عمومی نمایندگی می­کند.

«کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی» از هفت عضو تشکیل شده است که دارای حقوق و وظایف یکسان هستند. این افراد در چهار رأی مختلف انتخاب می­شوند.

در ابتدا «کنفرانس جهانی» سه عضو را انتخاب می­کند که عبارت­اند از هماهنگ­کنندۀ اصلی، معاون هماهنگ­کنندۀ اصلی و مسئول مالی، که دبیرخانۀ «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی» را تشکیل می­دهند.

در چهارمین رأی­گیری، نمایندگان «کمیته­های هماهنگ­کنندۀ قاره­ای» (ترجیحاً «هماهنگ­کننده­های قاره­ای») و معاونان آن­ها به عنوان چهار عضو دیگر «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی» انتخاب می­شوند. این افراد از میان صفوف «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ قاره­ای» که توسط «کنفرانس­های قاره­ای» انتخاب شده­اند پیشنهاد می­شوند.

این اعضای «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی» توسط احزاب و سازمان­های مربوطه به «کنفرانس جهانی» پیشنهاد شده و توسط آن انتخاب خواهند شد. احزاب و سازمان­های مربوطه که اعضای منتخب «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی» به آن­ها تعلق دارند مسئولیت جمعی انجام وظایف اعضای این کمیته را بر عهده می­گیرند.

هر سازمان عضو همچنین می­تواند به دلایل بااهمیت عضو خود را از «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی» فرابخواند و بر این اساس فرد دیگری را جایگزین او کند. با این حال، او باید متعلق به همان سازمان باشد و اجازه­نامۀ صریح و کتبی از رهبری حزب یا سازمان مربوطه نیز باید ارائه شود.

هر قاره باید حداقل یک نماینده در «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی» داشته باشد. هر یک از کنفرانس­های قاره­ای نماینده­ای را به «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی» می­فرستند که باید توسط حزب یا سازمانی که بدان تعلق دارد تأیید شود. آن­ها همچنین یک معاون رزرو را تعیین می­کنند که او نیز باید تأیید شود.

«کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی» بر اساس دستورالعمل­های «کنفرانس جهانی» و به منظور اجرای تصمیمات آن کار می­کند. این کمیته نمی­تواند در مورد اصول اساسی و مسائل اصلی سیاسی تصمیم­گیری کند. با این حال، در ارتباط با هماهنگی کار مشترک اعضای ایکور، «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی» مؤظف است که اعلامیه‌ها و طرح­های پیشنهادی را برای کار عملی سازمان‌های عضو تنظیم کند و در صورت لزوم در مورد آن­ها از طریق رویه­ای مشورتی تصمیم بگیرد.

«کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی» به طور منظم جلساتی را برگزار می­کند و حداقل سالی یک بار گرد هم می­آید. صورت­جلسه­های مجاز جلسات اخذ خواهد شد.

«کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی» در صورت حضور حداقل نصف اعضاء به حد نصاب می­رسد.

«کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی» می­تواند سایر اعضای ایکور را به جلسات خود دعوت کند. با این حال، آن­ها حق رأی دادن در کمیته را ندارند.

«کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی» فعالیت­های خود را به صورت مکتوب در «کنفرانس جهانی» ارائه می­کند.

«مسئول مالی» در «کنفرانس جهانی» گزارش پولی ارائه می­دهد، و حسابرس­ها نیز همین کار را انجام می­دهند.

«هماهنگ­کنندۀ اصلی» و معاون او نمایندگان اصلی ایکور و متعهد به تصمیمات «کنفرانس جهانی» ایکور هستند.

کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ قاره­ای³ (CCC)

قوانین «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی» نتیجتاً در مورد «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ قاره­ایِ» مربوطه اعمال می­شود. اگر به دلایل اضطراری، «کنفرانس قاره­ای» در فاصلۀ بین «کنفرانس­های جهانی»، «هماهنگ­کننده» یا «معاون هماهنگ­کنندۀ» جدیدی را انتخاب کند، در آن صورت این افراد نمایندگان قاره در «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی» خواهند بود.

خودِ «کنفرانس­های قاره­ایِ» مربوطه در مورد تعداد اعضای «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ قاره­ای» تصمیم­گیری می­کنند.

«کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ قاره­ای» از میان صفوف خود «هماهنگ­کنندۀ قاره­ای»، «معاون هماهنگ­کنندۀ قاره­ای» و «مسئول مالی» را انتخاب می­کند که همراه با یکدیگر دبیرخانۀ «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ قاره­ای» را تشکیل می­دهند.

«هماهنگ­کنندۀ قاره­ای» و یا در صورت عدم امکان حضور، معاون وی به جلسات «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی» دعوت می­شود.

کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ منطقه­ای⁴ (RCC)

قوانین «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی» نتیجتاً در مورد «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ منطقه­ایِ» مربوطه اعمال می­شود.

خودِ «کنفرانس­های منطقه­ایِ» مربوطه در مورد تعداد اعضایشان تصمیم­گیری می­کنند.

«کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ منطقه­ای» از میان صفوف خود «هماهنگ­کنندۀ منطقه­ای»، «معاون هماهنگ­کنندۀ منطقه­ای» و «مسئول مالی» را انتخاب می­کند که همراه با یکدیگر دبیرخانۀ «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ منطقه­ای» را تشکیل می­دهند.

«هماهنگ­کنندۀ منطقه­ای» و یا در صورت عدم امکان حضور، معاون وی به جلسات «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی» دعوت می­شود، ولی حق رأی دادن ندارد.

در مورد عضویت در ایکور:

نکات عمومی

1- عضویت ایکور متشکل از احزاب و سازمان­های مستقل و متکی­به­خود از کشورهای مختلف جهان است.

2- پیش­شرط عضویت در ایکور به رسمیت شناختن اصول و تصمیمات اساسی «کنفرانس جهانی» است.

3- به رسمیت شناختن اصول و تصمیمات اساسی «کنفرانس جهانی» و تعهد به تحقق آن­ها توسط خود سازمان عضو مربوطه بیان می­شود. عضویت در ایکور توسط مجمع تصمیم­گیری تأیید می­شود. تعیین صلاحیت ایدئولوژیک-سیاسی توسط ایکور صورت نمی­گیرد.

4- پذیرش سازمان­های عضو در ایکور از طریق یک رویۀ پذیرش انجام می­شود که توسط «کنفرانس جهانی» ایکور با اکثریت 80 درصدی واجدین شرایط از آرای نمایندگان حاضر به تصویب می­رسد.

5- عضویت در ایکور با حقوق و وظایف برابر سازمان­های عضو گره خورده است.

6- هماهنگی و همکاری مبتنی بر رضایت اعضای مستقل و متکی­به­خود، اصل مشترک سازمانی ایکور است.

7- وظایف مشترک در نهادهای مربوطۀ ایکور با توجه به حوزۀ آنها (جهان، قاره، منطقه) مورد بحث و تصمیم­گیری قرار خواهد گرفت.

شرایط عضویت

1- زمینۀ مشترک برای عضویت در ایکور، شخصیت انقلابیِ سازمان عضو مربوطه است.

2- این امر شامل نظرات ایدئولوژیک-سیاسی مختلف و مبانیِ تک­تک سازمان‌های عضو می‌شود، تا آنجا که هیچ تناقض خصمانه‌ای با شخصیت ایکور نداشته باشند.

3- هدف استراتژیک مشترک سازمان­های عضو ایکور غلبه بر نظام جهانی سرمایه­داری امپریالیستی و تحقق روابط اجتماعی سوسیالیستی است.

4- هدف استراتژیک مشترک ایکور در کشورهای مربوطه و توسط سازمان­های عضو با استراتژی­ها و تاکتیک­های مختلفی قابل تعقیب است که تنها از تصمیم­گیری توسط سازمان­های عضو در هر کشور ناشی شده باشد.

4- شرط اساسی عضویت در ایکور عبارت است از:

* کار انقلابی واقعی در کشورهای مربوطه در میان و همراه با توده­های استثمارشده و ستمدیده؛

* سیاست طبقاتی ستیزه­جویانه و رد همکاری طبقاتی با انحصارات حاکم و دست­نشانده­های آن­ها؛

* به رسمیت شناختن تغییر انقلابی روابط اجتماعی و ضرورت استقرار دیکتاتوری پرولتاریا، صرف نظر از اینکه در چه شکلی باشد؛

* یک خط جداکنندۀ واضح با رویزیونیسم، تروتسکیسم و آنارشیسم و هر شکلی از ضدکمونیسم همچون حملات خصمانه و کمپین­های لکه­دارسازی بورژوایی علیه به اصطلاح «استالینیسم» یا «مائوئیسم» و دیکتاتوری پرولتاریا.

* به رسمیت شناختن و تحقق انترناسیونالیسم پرولتری به عنوان پیوند مشترک تئوری و عملِ هماهنگی بین­المللی و همکاری سازمان­های عضو در بنا کردن حزب و مبارزۀ طبقاتی.

حقوق و وظایف سازمان­های عضو:

1- هر سازمان عضو حق دارد:

• در هماهنگی و همکاری متقابل در سطوح بین­المللی، قاره­ای و منطقه­ای مشارکت کرده و نقش فعالی ایفا کند؛

• در رویدادها و کنفرانس­ها شرکت کرده، در فعالیت­های مشترک ایکور مشارکت کند و برای آن­ها طرح پیشنهادی ارائه کند؛

• در انتخابات ارگان­های مسئول شرکت کند و در آن­ها در معرض انتخاب شدن قرار بگیرد؛

• در کنفرانس­های تصمیم­سازی با داشتن حق رأی بر اساس توزیع نمایندگان مشارکت کند؛

• به صورت فوری به سایر سازمان‌های عضو ایکور مراجعه کند تا به شکلی مشخص به همکاری بپردازد، بحث‌های عینی داشته باشد و یا نکاتی را ارائه دهد، تا جایی که این به معنای دخالت در امور داخلی سایر سازمان‌های عضو نباشد؛

• از تصویب مسائل جنجالی خودداری کند و به طور مستقل و در صورت لزوم با احترام به نظر اکثریت در ایکور، بر ضد اجرای تصمیمات مشترکاً اتخاذشده در کشور خود به تصمیم­گیری بپردازد؛

• با هر سازمان دیگری ولو خارج از ایکور متحد شود و/یا در اتحادیه­های دیگر مشارکت کند، مادام که این اتحاد صراحتاً علیه ایکور نباشد؛

• بر اساس قوانین توافق­شده در نشریات مشترک مشارکت کند.

2- هر سازمان عضو وظیفه دارد:

• از اتحاد تدریجی ایدئولوژیک-سیاسی ایکور در همۀ مسائل ضروری بر اساس پلاتفرم سیاسی مشترک فعالانه حمایت کند و ابتکار عمل برای آن را تشویق نماید؛

• همبستگی استوار و کمک عملی متقابل را با توجه به امکاناتش عملی سازد؛

• فرهنگ پرولتاریایی مباحثه را در میان سازمان­های عضو عملی سازد؛

• احترام متقابل، حفظ استقلال، عدم مداخله در امور داخلی سایر سازمان­های عضو و رعایت حقوق مساوی را مرعی بدارد؛

• به شکلی قابل اطمینان به معاهده­های مورد توافق پایبند باشد،

• با توجه به امکانات خود در تأمین مالی ایکور مشارکت کند.

رویۀ پذیرش یا اخراج:

1- پذیرش در ایکور معمولاً با توافق صورت می­گیرد.

2- اعتراض به پذیرش باید بر اساس اصول ایکور مطرح شود، و نه مثلاً بر اساس اختلاف نظرهای دوجانبه که بر وظایف ایکور تأثیری ندارد.

3- برای پذیرش، حزب یا سازمان متقاضی باید موافقت خود را در مورد اصول ایکور اعلام کرده و خود را به صورت کتبی به ایکور معرفی کند.

4- پذیرش به صورت توافقی از طریق کنفرانس منطقه­ای مسئول، و یا اگر هنوز کنفرانس منطقه­ای مربوطه به وجود نیامده باشد، از طریق کنفرانس قاره­ای انجام می­شود. برای این منظور «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ» مسئول یک رویۀ مشورتی را با سازمان­های عضو آن منطقه یا قاره سازماندهی می­کند. اگر اجماع به این شیوه حاصل نشود، به ترتیب کنفرانس منطقه­ای بعدی یا کنفرانس قاره­ای می­تواند با اکثریت حداقل 80 درصدی به تصمیم­گیری بپردازد.

5- خروج از ایکور از طریق یک اعلامیۀ کتبی و مجاز انجام می­شود.

6- اخراج یک سازمان عضو متأثر از درخواست یک یا چند سازمان عضو انجام می­شود. این درخواست باید به صورت کتبی مستدل شود. 80 درصد از سازمان­های عضو ِدارای حق رأی باید با اخراج موافقت کنند.

امور مالی:

1- ایکور از نظر مالی مستقل است و کار مشترکش را خودش تأمین مالی می­کند. ایکور با اعتماد به توده­ها، منابع مالی را برای فعالیت­های خود گشایش می­کند.

2- به همین ترتیب در روابط بین احزاب و سازمان­های متعلق به ایکور استقلال مالی وجود دارد.

3- هر یک از سازمان‌های عضو متعهد می‌شود که با توجه به امکانات خود در شکل سازمان و کار ایکور مشارکت مالی کند. این امر حمایت متقابل در همبستگی را شامل می­شود.

4- مفروض است که هر سازمان عضو برای این منظور کمک سالانه­ای به ایکور می­پردازد که میزان آن توسط خود سازمان تعیین شده است.

5- هر سازمان عضو خود را به توسعۀ ابتکار عمل­ها برای تقویت مالی ایکور متعهد می­داند. بخشی از این کمک­ها در قالب هدیه­های مالی و اقدامات اهدایی، کمک­های غیرنقدی، عایدات حاصل از فروش ادبیات انقلابی و فرصت­های مشابه هستند.

6- امکانات مالی ایکور توسط «کمیته­های هماهنگ­کنندۀ» مربوطه اداره می­شود. برای این منظور «کمیته­های هماهنگ­کنندۀ قاره­ای» یا «منطقه­ای» و «کمیتۀ هماهنگ­کنندۀ بین­المللی» یک مسئول مالی را از میان خود انتخاب می­کنند. «کنفرانس­های قاره­ای» یا «منطقه­ای» و «کنفرانس جهانی» حسابرس­ها را انتخاب می­کنند.