O karakteru imperijalističkog EU saveza
Vrlo je bitno za dalji razvoj klasne borbe u radničkoj klasi i narodnim masama u Evropi da shvate imperijalistički karakter EU. Naša zajednička kampanja protiv imperijalističkog saveza EU je, prema tome, svesna komponenta ICOR-ovog pokreta prosvetljenja o imperijalizmu i okupljanju snaga za ujedinjeni antiimperijalistički front.
1. Opšta kriza imperijalističkog sistema se dodatno intenzivirala, kao i konkurencija među imperijalistima. To postaje jasno u trgovinskim ratovima, posebno od strane SAD-a protiv Kine, takođe protiv EU ili Irana. SAD pokušavaju da spreče gasovod Severni tok II između Rusije i Nemačke kako bi oštetile obe strane i prodavale sopstveni tečni gas. Nemački kapitalisti se protive tome. Kontradikcije sa francuskim imperijalizmom su mukotrpno ispravljene. EU pokušava da zaobiđe američke sankcije protiv Irana. Brojni su pokušaji imperijalista EU da prošire svoju nezavisnost od SAD i postaju sve jasniji. Nova imperijalistička Kina sve više pokušava da stekne uporište u EU i uspostavila "Azijsku investicionu banku" sa 11 država EU i 5 balkanskih država. Nemačka i Francuska su isključene. Italija se nedavno integrisala u ovaj imperijalistički projekat "Belt and Road" (Put svile).
Razvila se opšta tendencija pripreme imperijalističkog rata. Izrazito povećano naoružavanje širom sveta dostiglo je procenu od 1740 milijardi dolara u 2017. Ranije ove godine, SAD osuđuje sporazum INF-a s Rusijom (koji je uključivao uklanjanje nuklearnih projektila srednjeg dometa) i preti vojnom invazijom Venecuele. Erdogan preti demokratskoj Rožavi. (šestoro brigadista ICOR-a, međutim, nisu dozvolili da ih odvraćaju od postavljanja fotonaponskog sistema na krovu zdravstvenog centra u Kobaniju.) Rusija koristi, između ostalog, bivše vojne baze socijalnog imperijalističkog Sovjetskog saveza u Angoli i Mozambiku da bi stekla novi uticaj u Africi. Imperijalistički Izrael bombardovao je i aneksirao palestinske teritorije. Odnosi u Južnokineskom moru takođe su se pogoršali.
Deset godina nakon poslednje globalne ekonomske krize, sve je više znakova da će se kriza ponoviti. Opet se naduva ogroman špekulativni balon. U trećem kvartalu 2018. godine, globalna automobilska industrija morala je da prihvati pad od 2,9% u broju prodatih automobila, u četvrtom kvartalu čak i oko 4%. Industrijska proizvodnja u zemljama evrozone u oktobru 2018. godine dostigla je samo 96,6% predskazanog nivoa. U slučaju globalne ekonomske krize sada nedostaju preduslovi za međunarodno upravljanje krizama. Prelazak na ekološku katastrofu, posebno na klimatsku katastrofu, takođe se intenzivira. Prošlog leta bilo je ogromnih šumskih požara u Grčkoj, Švedskoj i Portugalu. 24 svetske klimatske konferencije nisu sprečile emisiju CO-2 da dostigne rekordni nivo od 405 molekula na milion čestica vazduha. S druge strane, omladinski pokret "petak za budućnost" pokazuje da mladi ljudi ne žele da budu opljačkani svoje budućnosti. Napada buržoaske vlade i poziva na opipljive mere zaštite klime. U borbi za radna mesta i zaštitu okoline, mora se voditi kompleksna borba za način razmišljanja, da se borba za radna mesta ne odvija protiv zaštite životne sredine. Međutim, pokret mora sačuvati svoju istinsku nezavisnost i nepristrasnost i braniti ga od svih buržoaskih uticaja i dalje razvijati i učvršćivati otvorenost za saradnju sa revolucionarnim snagama.
2. istoriju EU
Čak je i Evropska ekonomska zajednica 6 država, osnovana 1957. godine, bila savez imperijalista koji su bili pojedinačno preslabi da bi se takmičili sa velikim imperijalistima. Nakon raspada Sovjetskog Saveza 1990. godine, lideri EU su formulisali tvrdnje da postaju vodeća svetska ekonomska sila. Sa preko 500 miliona stanovnika (uključujući Britaniju), EU je jedna od najvećih ekonomskih područja u svetu. 1997. godine, Ugovor iz Amsterdama je stvorio princip postepene integracije, koji je, podelom na eurozonu, omogućio velikim zemljama da unaprede integraciju u nekim oblastima. Lisabonska strategija je 2000. godine postavila ambiciozni cilj da postane svetska ekonomska sila broj jedan. U 2003. godini, "Evropska sigurnosna strategija" (ESS) zvanično je uspostavila EU kao globalnog igrača, koja će se implementirati kroz ekspanzivnu političku, ekonomsku i vojnu strategiju. Ova ekspanzija je prvobitno sprovedena postepenim širenjem EU na 28 država. Evropska politika susedstva (ENP) obuhvata Švajcarsku, Izrael, Istočnu Evropu, Ukrajinu, Bliski istok i naftom bogatu kaspijsku regiju, kao i pomorske rute u Aziji. Monopoli EU su veoma zainteresovani za Ukrajinu, njene mineralne resurse i velika poljoprivredna područja.
3. Suština EU
Evropska unija je unija velikih imperijalističkih zemalja sa manjim kapitalističkim i imperijalističkim zemljama. Manje države su u velikoj meri pratile diktirani kurs glavnih imperijalističkih sila Nemačke i Francuske, ali i Italije i Španije. Međutim, najveće korporacije u ovim zemljama takođe imaju koristi od politike EU. U međuvremenu, EU je napredovala do granica Rusije. U navodnom sporu oko imena "Severna Makedonija", jedina stvar je da se ova zemlja pripoji NATO-u i carstvu EU. Njihove trupe se nalaze u Africi, Bliskom i Srednjem Istoku. Kroz brojne sporazume o pridruživanju, EU povezuje veliki deo afričkih zemalja sa sobom. Na primer, travlersi EU mogu uloviti nekoliko hiljada tona ribe od obale Senegala unutar granice od 200 milja. Država za to dobija oko 2,5 miliona evra godišnje. Senegalski mali ribari nemaju šta da dobiju od toga i prisiljeni su da se sklone. Veliki industrijski čamac hvata više ribe za nedelju dana nego mali ribar ulovi za godinu dana. U Africi je EU ušla u trku sa drugim imperijalistima poput Kine, za bogate izvore sirovina i tržište. Francuski imperijalizam, sa svojom kontrolom nad valutom, CFA frankom, drži 14 zapadnih i centralnoafričkih zemalja u neokolonijalnoj zavisnosti. Njemačko Federalno ministarstvo za ekonomsku saradnju i razvoj izradilo je "Maršalov plan s Afrikom". Imperijalističku politiku prate glad, beda, ekološke krize i ratovi. Međutim, zahvaljujući napretku novih imperijalističkih država, posebno Kine, EU je konstantno gubila svoj udeo u globalnom društvenom proizvodu sveta. U 2000. godini i dalje ima udeo od 26,5%, u 2017. godini samo 21,4%. Kina je, s druge strane, u istom periodu povećala svoje učešće sa 4,1% na 15,6%. Ovaj povratak takođe objašnjava rastuću agresivnost imperijalizma EU.
4. militarizacija EU
Na podsticaj Nemačke i Francuske, vojna unija PESCO je osnovana krajem 2017. godine od strane 23 države. Nakon toga, šef komisije, Juncker, bio je izvan sebe: "Probudila se, uspavana lepota Lisabonskog ugovora". (citirano od Haidt / Vagner "Militarizacija EU", str. 208) Prvi dogovoreni sporazumi bili su povećanje potrošnje oružja na 2% bruto domaćeg proizvoda, uzajamna podrška u stranim misijama i razvoj Eurodrona i nasljedni model borbenog aviona Tornado. Državama koje ne učestvuju u masovnom naoružanju preti isključivanje. Multinacionalne oružane snage, kao što je Eurocorps sa 60.000 vojnika, dalje se razvijaju. "Evropska vojska", što znači vojska EU, proizlazi iz PESCO saveza. Prema rečima kancelarke Merkel, to uključuje i nosač aviona EU - tipično imperijalističko oružje. Treba uspostaviti evropske interventne jedinice, koje će se interno koristiti i preko granica protiv "terorističke pretnje", tj. Protiv štrajkova i ustanaka. Nemački i francuski imperijalizam nedavno su potvrdili svoju saradnju u naoružanju i svoju tvrdnju o prevlasti u Evropi novim izdanjem Elizejskog ugovora. EU nije snaga mira, već agresivna imperijalistička sila koja ima pravo na svetsku moć. ICOR predstavlja odlučnu borbu protiv svake imperijalističke ratne politike!
5. intenziviranje klasnih kontradikcija u EU
Društvene kontradikcije u EU se produbljuju. U EU, svaki šesti građanin, 85 miliona, živi na granici siromaštva. Statistička prosečna plata u Rumuniji iznosila je samo 687 evra. Jedna petina onih koji su u stanju da rade sada radi u inostranstvu. U najsiromašnijoj zemlji, Kosovo, trećina od 1,8 miliona stanovnika je živjela ispod linije siromaštva 2018. godine. U proseku, jedan radnik je primio 360 eura neto. U Grčkoj je nezaposlenost mladih u oktobru 2018. godine iznosila 38,5%, au Španiji 32%. Nemačka se razvila u zemlju sa niskim nadnicama. Dok je 1991. godine bilo još 6,3 miliona radnika sa skraćenim radnim vremenom ili slabo plaćenim radnicima, do 2017. godine ta cifra je porasla na 15,6 miliona. U 1991. godini neto zarada je u proseku iznosila 1200 €, u 2017. godini 1950 €. Inflacija je, međutim, više nego izjednačila ovaj rast. Nedostatak stambenog prostora i ogromna povećanja rente pogoršavaju socijalno stanje radnih ljudi, posebno u metropolama imperijalističkih država. Nasuprot tome, EU je poresko utočište za monopole. Nedavno je otkriveno da oni plaćaju samo 20% poreza na evropski prosek umesto 30%, iako su čak i ovi zvanični podaci ukinuti. U Lukleaks-u je otkriveno da neke korporacije poput IKEA plaćaju manje od 1% poreza. EU nije projekat bogatstva za radnike, već raj za monopole.
6. Parlamentarne prevare
Evropski parlament je deo demokratske fasade EU, koja ima za cilj da sakrije monopol u EU. Za razliku od nacionalnih parlamenata, ona ni formalno nema pravo da donosi zakone. Odluke se donose od strane Saveta Evropske unije, tj. Odgovarajućih šefova država i vlada ili Saveta ministara sa ministrima pokrajina. Kada Parlament usvoji većinsku odluku, on stupa na snagu tek nakon što Evropski savet odobri. Na kraju, međutim, institucije EU moraju se podrediti interesima evropskih monopola. Organi EU, kao i organi pojedinih država, spojili su se sa organima međunarodnih monopolističkih udruženja Evrope i potvrdili svoje interese protiv pojedinačnih nacionalnih država. Važne odluke se donose u Okruglom stolu Evropskih industrijalaca (ERT). Generalni direktori 50 velikih evropskih kompanija sede ovde. Policijske operacije su međunarodno koordinirane preko Europola. U Francuskoj se povećavaju provokacije i nasilni policijski napadi na demonstrante pokreta Žutih Prsluka, a nedavno su raspoređene i vojne jedinice. U Nemačkoj se primjenjuju novi zakoni o policijskim zadacima, prema kojima se policijski nadzor može provoditi čak i preventivni pritvor ako postoji sumnja da je "ugrožena bezbednost". Brutalne policijske operacije u istočnoj Evropi nisu neuobičajene. EU nije uporište slobode i demokratije, ali njeni organi i pojedinačne države su instrumenti ugnjetavanja radnika i masa.
7. uništavanje prirodnog okruženja od strane EU i evropskih monopola
EU voli da se okružuje sa aureolom zaštite životne sredine. Međutim, emisije CO-2 nastavljaju da rastu i grade se nove nuklearne elektrane. Želja za zdravom prehranom uz zaštitu prirodnog okruženja snažno je porasla među stanovništvom. Stotine hiljada mladih ljudi u Evropi i širom sveta sada svake nedelje izlaze na ulice za budućnost pokreta. U deklaraciji solidarnosti Evrope sa ICOR-om piše: "Mladi su pozvani da ne žrtvuju svoju budućnost, dakle, kapitalističkom logikom profita, već da promene svet revolucionarno, tako da on postane ljudski i ekološki održiv. Radite zajedno sa ICOR partijama i organizacijama - postanite "prijatelji ICOR-a" Na primer, 19. januara, 35.000 ljudi, uključujući 178 poljoprivrednika sa svojim traktorima, izašlo je na ulice u Berlinu i protestovalo protiv poljoprivredne politike EU. Postoje i demonstracije poljoprivrednika u Francuskoj. Svake godine, poljoprivredni monopoli se posebno hrane sa 60 milijardi evra subvencija. Ove subvencije čine sirovinu jeftinijim za prehrambene kompanije i promovišu poljoprivredni izvoz, koji, između ostalog, uništava lokalnu poljoprivredu u Africi. Više od 800 miliona ljudi nema dovoljno hrane. Uz ratove i uništavanje životne sredine, ovo je jedan od glavnih uzroka izbegličkih tokova. Poljoprivredne subvencije EU zavise od veličine farmi, što znači smrt malih i srednjih farmi koje još uvijek subvencionira država. Postojeći minimalni zahtevi za ekološki prihvatljivo upravljanje će se dalje razvodnjavati. Toksični glifosat je odobren na inicijativu Baier / Monsanto monopola. U Nemačkoj je oko 13% poljoprivrednog zemljišta koje je važno za biološku raznolikost izgubljeno u posljednjih 6 godina. Od 1990. godine broj insekata se smanjio za 75%. Ovo uključuje divlje pčele. Postoje materijalni preduslovi za zdravu ishranu svih ljudi u skladu sa prirodom. Odlučna prepreka je imperijalizam.
8. Produbljivanje krize u EU
- Najjasniji pokazatelj je Brekit, koji će oslabiti EU. Ugovorom o povlačenju, imperijalisti EU pokušavaju da diktiraju uslove za britanske monopole da učestvuju na evropskom tržištu bez njihovog uključivanja u odluke EU. Još uvijek neodlučni izlazni postupak odražava sukobljene interese britanskih monopola.
- Kriza buržoaske izbegličke politike dokumentovana je u pojačanoj nehumanoj izolaciji od izbeglica u Mediteranu i Severnoj Africi. Spašavanje ljudi u nevolji na moru i dalje je ometeno. Samo u prvom kvartalu 2019. godine, najmanje 290 ljudi se udavilo. Naoružanje i saradnja sa reakcionarnim režimima u Libiji i Sjevernoj Africi je znatno proširena. U Libiji izbeglice su smeštene u koncentracione logore uz odobrenje EU. Samo između decembra 2014. i septembra 2016. godine, EU je potrošila 15,3 milijarde eura na borbu protiv migracija. Glavni korisnici bili su oružane kompanije kao što su Thales i Airbus. Do 2027. godine, agencija Frontekova granična agencija treba da se proširi sa 1.500 na 10.000.
- Francuska vlada je u političkoj krizi bila prinuđena da napravi ustupke pokretu Žuti Prsluci. Latentna kriza nemačke vlade se nastavlja i ima potencijal da postane otvorena kriza u bilo kom trenutku. Glavni razlog za to je progresivna promena raspoloženja koja je inicirana, kao što je izraženo nakon višeg razvoja sindikalnih borbi 2018. godine sa 1.5 miliona učesnika, brojnih demonstracija protiv reakcionarnih zakona o policiji i izbegličke politike.
- U skoro svim zemljama EU postoje zakonski razvoji, počevši od vlada. Ovo je reakcija na produbljujuću krizu imperijalizma sa tendencijom otvorene reakcije. Posebno ICOR i njegove organizacije su u fokusu protivnika. Generalno, aktivnosti tajnih službi protiv nas još uvijek su podcijenjene. Državni aparat je otvoreno potisnuo naše drugove iz Španije PML (RC).
- "Može se pretpostaviti da će novi kvalitet imperijalističke krize biti praćen novom fazom borbe za preobrađaj društva. Na međunarodnom planu - često kao protest protiv reakcionarnog razvoja - brojne borbe i društvena polarizacija istovremeno stvaraju progresivne korake u masama."Međunarodni industrijski proletarijat" ima vodeću ulogu u tome "(glavni koordinator ICOR-a u uvodnom doprinosu poslednjem sastanku MKS-a.). Trebalo je vremena da se mase u mnogim zemljama suoče sa razvojem reakcionarnih zakona. Mreža korupcije navodnih "čistih ljudi" u aparatima moći Poljske, Češke, Slovačke, Srbije, Mađarske ili Ukrajine postaje sve očiglednija. U mnogim slučajevima demonstranti se i dalje nadaju da će dobiti podršku Brisela, ali se EU oslanja na one koji su na vlasti i koji "obećavaju stabilnost". Članstvo u EU jasno dovodi do pogoršanja stanja radnih ljudi. U međuvremenu se intenziviraju protesti radnika i štrajkovi, kao kod Audija u Đepu/Mađarska. 30. januara, nakon gotovo jednodnevnog štrajka, u potpunosti je implementiran njihov zahtev za povećanje plate od 18%. Uspjeh je postignut nakon što je štrajk u Đepu doveo do potpunog zastoja u proizvodnji u Ingolstadtu. Tamo je odmah organizovan štrajk solidarnosti. Radnici iz drugih kompanija u Mađarskoj bili su ohrabreni da donesu takve uvredljive zahteve i da ih delomično sprovedu. Protesti protiv "zakona o robovima" Viktora Orbana se nastavljaju 2019. godine. Generalni štrajkovi u oktobru i novembru u Portugalu, Italiji i Grčkoj bili su, između ostalog, usmereni na zamrzavanje plata i penzija zbog diktata MMF-a i EU i - kao u Italiji - protiv reakcionarne politike prema izbeglicama. Od decembra, hiljade ljudi svake subote izlaze na ulice u Beogradu, vičući "Vuciću - lopove" i "lažu, kradu". Do početka januara, brojka je porasla na 40.000, do 5. februara na 80.000. Protestni pokret ujedinio je desetine hiljada ljudi protiv mafijske vlade u multietničkoj državi Bosni i Hercegovini. Radnici automobila GM-a, Ford-a ili VV-a također su pozvani da se bore protiv pretećih masovnih otpuštanja. Najveći masovni pokret u Evropi je, međutim, pokret Žuti Prsluci u Francuskoj, koji se borio za socijalna i demokratska prava desetine hiljada ljudi subotom od kraja 2018. godine. Dana 5. februara, 300.000 protestovalo je zajedno sa sindikatima. Ali i u Švajcarskoj, Holandiji, Belgiji... biće očigledno oživljavanje masovnih protesta i demonstracija 2019. godine.
Radničke i borbe masa značajno su produbile krizu EU.
9. važnost jedinstvenog antiimperijalističkog fronta
To je od fundamentalnog značaja koji radnici i narodne mase vide kroz imperijalistički karakter EU. - Suštinski deo ove debate je suočavanje sa revizionizmom. Povodom evropskih izbora, 20 stranaka je izdalo "zajedničku žalbu". U njoj krizu u EU pripisuju kapitalizmu, a da pri tom ne navodeći karakter imperijalističke moći. Oni pišu da "izgradnja EU ne može biti reformisana u svojoj suštini", ali onda šire iluziju: "Druga Evropa je moguća, neophodna i savremenija nego ikada. Drugačija Evropa - Evropa koja služi radnicima i narodima i njihovim potrebama - mogu nastati radikalnom promenom u temeljima na kojima je izgrađena EU - radikalna promena koju su osmislili i odlučili radnici i narodi Europe. Promjena bi se trebala sastojati od "ekonomskog, socijalnog i ekološki održivog napretka" i dovesti do "Evrope demokratije, saradnje između suverenih i jednakih država". Ne spominje se nužno svrgavanje imperijalističkih država EU, uništenje kapitalizma i uspostavljanje socijalizma. Njihov cilj je u najboljem slučaju mirni i socijalni kapitalizam. Shodno tome, fokus nije na klasnoj borbi i izgradnji antiimperijalističkog ujedinjenog fronta, već na jačanju "leve grupe u Evropskom parlamentu".
- Reformisti socijaldemokratije od Zelenih do leve reformističke stranke preuzimaju kritiku i nezadovoljstvo među masama u Evropskoj uniji, šire iluzije i time jačaju Evropsku uniju. Oni šire iluziju "Za Evropu građana - ne banaka i špekulanata". Stav Cema Ozdemira, vodećeg nemačkog političara zelenih, otvoreno je socijalno-šovinistički: "Najučinkovitiji način da se osigura da države više ne ratuju jedni protiv drugih je ukidanje nacionalnih oružanih snaga tih država. Takođe razuman i logičan dalji razvoj zajedničke Evrope kao mirovnog projekta... ”. (citirano iz Haidt / Vagner, str. 267)
- Reakcionarna kritika EU od strane ultra-desnice i fašista ima za svoj glavni sadržaj buržoaski nacionalizam i šovinizam. Žure protiv izbeglica i čine ih odgovornim za raspuštanje socijalnih prava, nestašicu stanova, kriminal i sl. Oni se zalažu za interese monopola u svojim zemljama, ni na koji način ne napadaju imperijalistički karakter EU, već čak i zagovaraju agresivnija politika EU i posebno govore o daljem koraku nazad u politici zaštite životne sredine.
10. Borba ICOR-a u Evropi
Mi vodimo našu bobru pod sloganom - Pobuna protiv EU je opravdana. U tu svrhu se zalažemo za međunarodnu radničku organizaciju, svih lučkih radnika, radnika automobilske indrustrije u Evropi. U borbi ICOR partija i organizacija, vodi se borba za ekonomska i socijalna prava i ona mora biti usko povezana sa političkom borbom protiv imperijalističke EU. Našim jedinstvom i stavovima dajemo orijentir u borbi u Evropi i EU u smislu antiimperijalističkog i antifašističkog ujedinjenog fronta.
Iz rezolucije:
Kriza u EU intenzivira se sa izlaskom Velike Britanije i prethodnicima svetske ekonomske i financijske krize. Vladari će uvek pokušati da prebace teret krize na radnike, na mase. Naš odgovor je: Zajedno i ujedinjeni u ICOR-u pojačaćemo naše napore kako bismo omogućili praktičnu saradnju, koordinaciju i revolucionarnu borbu.
Proleteri svih zemalja, ujedinite se!
Proleteri svih zemalja i potlačeni narodi, ujedinite se!
Pripremite se za međunarodne socijalističke revolucije sa ciljem stvaranja slobodne federacije socijalističkih zemalja sveta.
Jačati ICOR - postanite "Prijatelji ICOR-a" - Jačati revolucionarne pokrete u Evropi – Što više međunarodne solidarnosti!
